-
1 άπασιν
-
2 ἅπασιν
-
3 παρα-πέμπω
παρα-πέμπω, daneben-, vorbeischicken, machen, daß ein Geschoß vorüberfliegt ohne zu treffen, Od. 12, 72, es hätte ihn getroffen, ἀλλὰ Ἥρη παρέπεμψεν; dah. auch vorüberführen, Sp.; geleiten, Ar. Eqq. 546; Xen. Hell. 7, 2, 18; Plut. Pericl. 5 u. a. Sp.; bes. zu Grabe geleiten, D. L. 3, 41; vgl. Ath. XIII, 594 e; – zuschicken, ὄρος παρέπεμψεν ἐμοὶ στόνον ἀντίτυπον, Soph. Phil. 1445, vom Echo; hinbringen, hinschaffen, σῖτον ἐκ τοῦ Ἑλληςπόντου εἰς Λῆμνον, Dem. 18, 77; παρεπέμφϑη ἐφ' Ἑλληςπόντου, Thuc. 8, 61; zu Hülfe schicken, Xen. Hell. 4, 3, 4 An. 6, 3, 15; – fortschicken, entlassen, auch verachten, verschmähen, τοὺς οὐκ ὀρϑῶς συμβουλεύοντας, Dem. 18, 166; ἅπασιν οἰκείως ἀπήντησε, πλὴν Ῥοδίων· τούτους δὲ παρέπεμπε, Pol. 30, 17, 17; neben καταγιγνώσκω, 32, 10, 3 u. öfter; τὴν οἰκείοτητα, nicht berücksichtigen, D. Sic. 4, 34; Ggstz ἀσπάζεσϑαι, S. Emp. adv. math. 7, 11, παραλαμβάνειν, pyrrh. 1, 183; = ἐκβάλλειν, adv. math. 7, 81; daher auch παραπέμπων ἑαυτὸν πότοις καὶ μουσικῇ, Plut. Sol. 29, sich überlassen, ergeben. – Med. von sich wegschicken, entlassen, z. B. seine Frau, Apollod. 1, 9, 28; auch κάματον, Ar. Nub. 1360.
-
4 πάγ-κακος
πάγ-κακος, ganz, durchaus schlecht; schlimm; πάγκακον ἦμαρ, ein ganz unglücklicher Tag, Hes. O. 815; in sittlicher Beziehung, Theogn. 149; ἐν παγκάκων ἤϑεσιν ἀνϑρώπων, Plat. Legg. XI, 928 e; schädlich, τὸ ἔλαιον τοῖς φυτοῖς ἅπασίν ἐστι πάγκακον, Prot. 334 b; φίλος, Arist. Nic. eth. 1, 8, 16; Sp. – Superlat. παγκάκιστος; Soph. Ant. 742; Eur. Suppl. 529 Med. 465; auch Luc. Demon. 56. – Adv., δόμοις δὲ τοῖςδε παγκάκως ἔχει, Aesch. Ch. 740; παγκάκως ὀλοίατο, Spt. 552, wie εἰ τεϑνᾶσι παγκάκως Eur. Med. 1135.
-
5 εὐ-ημερέω
εὐ-ημερέω, heiter, ruhig, still sein, vom Wetter, u. übertr., ταῖσι Θήβαις εἰ τὰ νῦν εὐημερεῖ καλῶς τὸ πρὸς σέ Soph. O. C. 622, wenn Theben jetzt in Ruhe lebt mit dir; heiter, lustig sein, σκώπτοντος αὐτὸν τοῦ Φιλίππου καὶ εὐημεροῠντος Ath. VI, 248 d. – Gew. einen guten, glücklichen Tag haben, übh. glücklich sein, sich wohl befinden; Soph. El. 643 εὐημεροῦσαν wird ἑκάστῃ ἡμέρᾳ εὖ διάγουσαν erkl.; poet. bei D. Sic. 12, 14; τὸ εὐημεροῠν τῆς πόλεως Arist. pol. 5, 8; oft von Thieren, sich wohl befinden, im Ggstz von κακῶς ἔχειν, H. A. 6, 19. 8, 12; vom Siege, D. Sic. 13, 16, wie Aesch. τὴν ἐκκλησίαν εὐημερήσας ῳχόμην φέρων 2, 63; ähnl. von Dichtern u. Schauspielern, mit einem Stücke Glück haben, siegen, ἀγών, ἐν ᾡ τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει Ath. XIII, 584 d, vgl. Machon ib. 577 d; ἐν ἅπασιν Philem. Ath. VII, 288 d (V. 3); ϑέατρον ἀκροάματος εὐημεροῠντος παρελϑεῖν Plut. de curios. 13.
-
6 δῆλος
δῆλος, bei Eur. Mad. 11972 Endungen, einleuchtend, offenbar; Wurzel διF, verwandt δέατο, δοάσσατο, Ζεὺς Διός, δῖος, ἔνδιος, εὐδία, δάελος, δίαλος, δέελος, aus welchem letzteren δῆλος wohl durch Contraction entstanden; Latein. dies, sub divo, deus, divus; Sanskrit. divjami glänzen, div das Leuchten, der Himmel, divjas himmlisch, divam der Tag, dêvas der Gott; Litthauisch devas der Gott; Altnord. tîvar Götter; Althochdeutsch Zio; vgl. Curtius Grundz. der Griech. Etymol. 1, 201. 2, 163. Bei Homer δῆλος einmal, Odyss. 20, 333 νῠν δ' ἤδη τόδε δῆλον, ὅτ' οὐκέτι νόστιμός ἐστιν. Die uncontrahirte Form δέελος einmal, Iliad. 10, 466, das Compositum ἔκδηλος einmal, Iliad. 5, 2; außerdem vgl. ἀρίδηλος, ἀρίζηλος, εὐδείελος. – Folgende: Batrachom. 25 τίπτε γένος τοὐμὸν ζητεῖς, φίλε; δῆλον ἅπασιν ἀνϑρώποις τε ϑεοῖς τε καὶ οὐρανίοις πετεηνοῖς; δῆλον (sc. ἐστίἱ, ὅτι od. ὡς, Her. 1, 117 u. Folgde; δῆλον ἐμοί, ὡς Soph. Phil. 162; δῆλον τοῦτο καὶ παιδί, ὅτι Plat. Conv. 204 a. Gew. wird es im Attischen auf das Subject des abhängigen Satzes bezogen u. das Verbum im partic. hinzugesetzt; theils mit ὡς, δῆλός ἐστιν ὥς τι δρασείων κακόν Soph. Ai. 319, es ist offenbar, daß er thun will; vgl. Xen. An. 1, 5, 9; theils ohne ὡς, δῆλός ἐστιν ἀλγεινῶς φέρων Soph. Phil. 999; δῆλος εἶ καταφρονῶν μου Plat. Theaet. 189 c, u. öfter; vgl. z. B. Thuc. 1, 71. 93; auch δῆλος ὤν, ὅτι ἀμυνεῖται Plat. Conv. 221 b; δῆἱοι ἦσαν, ὅτι ἐπικείσονται Xen. An. 5, 2, 26; vgl. Cyr. 1, 4, 2; Ar. Plut. 333; anch c. inf., δῆλοι ὁρᾶσϑαι Eur. Or. 544. – Wodurch etwas klar ist od. wird, das wird durch den dat. ausgedrückt; ᾡ καὶ δῆλον, Xen. öfter; ἔκ τινος, Mem. 1, 2, 16; ἀπὸ τούτων, Dem. 34, 11; πανταχόϑεν, ibd. 10. – Δῆλον ποιεῖν, = δηλοῦν, Histor., was auch mit dem partic. verbunden wird, δῆλον ἐποιήσατε μόνοι οὐ μηδίσαντες, ihr habt gezeigt, daß ihr, Thuc. 3, 64. Bei Plat. Crit. 44 d, αὐτὰ δὲ δῆλα τὰ παρόντα, ὅτι οἷοί τ' εἰσὶν οἱ πολλοί, ist es fälschlich activ. genommen; es steht so auch absol., δῆλον δέ, das geht aber aus folgendem hervor, z. B. Thuc. 1, 11, wo ein Satz mit γάρ folgt. – Bei den LXX. sind οἱ δῆλοι Erscheinungen, wie Suid. erkl.: ὁράσεις, ἐνύπνια. – Das adv. δήλως verwirft Poll. 6, 207.
-
7 ὁμο-θῡμαδόν
ὁμο-θῡμαδόν, einmüthig; ἅπασιν ἡμῖν ἀντιληπτέον, Ar. Pax 476; Av. 1015; Plat. Legg. VII, 805 a; Xen. Hell. 7, 1, 22 u. A.
-
8 ἅπαν
ἅπαν, verstärktes πᾶς, ganz und gar, alles zusammt, von Hom. an häufig bei allen Schriftstellern, sowohl alleinstehend, als mit subst. vrbdn, auch in der Bdtg ein jeder, ἅπας φεύγει Plat. Phaed. 108 b u. öfter; ἀργύρεος ἅπας, ganz silbern, von gediegenem Silber, Od. 4, 616. 15, 116; ἔργα τοιαῠτα οὐ πρὸς τοῠ ἅπαντος ἀνδρὸς γενέσϑαι νομίζω, so etwas kann nicht jeder Mensch thun, Her. 7, 153; vgl. 3, 64; so auch mit dem Artikel bei Aesch. Prom. 482. 572; Thuc. 1, 41. 2, 13. Bei den Att. öfter bei ἐναντίος, z. B. τὴν ἐναντίαν ἅπασαν ὁδὸν ἐλήλυϑα, den ganz entgegengesetzten Weg, Plat. Prot. 317 b. – Adv. stehen: ἐν ἅπασιν, εἰς ἅπαντα, ἐξ ἅπαντος, gänzlich, durchaus, auf jede Weise [das Neutrum bei Hom. ñ ñ, att., wie Theocr. 2, 56, ñ – ].
-
9 ἐπ-ακμάζω
ἐπ-ακμάζω, an Kraft zunehmen, heranwachsen, in der rechten Blüthe stehen; Sp.; übertr., ἡ περὶ τὰς αἰσϑήσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια Ath. I, 18 e; ἐπακμάσαντος τοῦ πάϑους Luc. Abdie. 17. – Nach Einem blühen, τινί, D. Hal. öfter; ἐφ' ἅπασιν ἐπήκμαζον ὡραῖοι, nach allen kamen blühende, Heliod. 7, 8.
-
10 ἐκ-νῑκάω
ἐκ-νῑκάω, 1) gänzlich besiegen, überwinden; ὁ χρυσὸς ἐκνικᾷ τάδε Eur. Ion 629. Oefter bei Sp. ohne Unterschied von νικάω, vgl. Pol. 15, 3, 6; Ath. V, 188 a; τὸν δῆμον, das Volk gewinnen, Ael. V. H. 10, 1; οὐκ ἐξενικήϑη, er ließ sich nicht dazu bringen, ibd. – 2) Häufig intrans., überhand nehmen, allgemein in Gebrauch kommen, (καλεῖσϑαι Ἕλληνας) οὐκ ἠδύνατο καὶ ἅπασιν ἐκνικῆσαι Thuc. 1, 3, Schol. ἐπικρατῆσαι; τὰ πολλὰ ὑπο χρόνου ἀπίστως ἐπὶ τὸ μυϑῶδες ἐκνενικηκότα, ist ins Fabelhafte ausgeschlagen, fabelhaft geworden, 1, 21; Suid. Μαρᾶς· ἐξενίκησεν ἐς παροιμίαν; παλαιὸν κακὸν ἐς τοὐμφανὲς ἐξενίκησε, hat sichtlich überhand genommen, Luc. abdic. 6; D. C. 39, 35.
-
11 ἐξ-αρτύω
ἐξ-αρτύω, zurecht machen, zurüsten; τἄνδον ἐξάρτυε Eur. El. 422; νεῶν ἐπίπλουν Thuc. 2, 17; pass., τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐξήρτυνται ἄριστα, damit waren sie aufs beste versehen, 1, 80; ὁ στόλος καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ ἐξαρτυϑείς 6, 31; πάντα ἐξήρτυτο ἐς κάτοδον Her. 1, 61; ἐξηρτυμένος λογάσι, σίτῳ, 1, 43. 7, 147; ταῦτ' οὖν πρὸς τὸν πόλεμον ἡμῖν ἅπαντα ἐξήρτυται Plat. Legg. I, 625 d, u. so die Folgdn bes. von Kriegsrüstungen. – Med., sich rüsten, sich anschicken, οἷον ἐξαρτύεται γάμον γαμεῖν Aesch. Prom. 910; φόνον ἐξαρτύσομαι Eur. El. 647; übh. sich mit Etwas versehen, ναυτικὰ ἐξηρτύετο ἡ Έλλάς Thuc. 1, 13.
-
12 ὑπερ-φυής
ὑπερ-φυής, ές, über die Natur hinausgehend, sowohl an Größe, als in seiner ganzen Beschaffenheit, dah. übermäßig, außerordentlich; im guten Sinne, Her. 9, 78; Aesch. frg. 208; ὑπερφυὴς τὸ μέγεϑος Ar. Pax 229; ὄχλος ὑπερφυὴς ὅσος Plut. 750; ὑπερφυεῖς ἔργοις Plut. Thes. 6; Rom. 3; im schlimmen Sinne, Her. 8, 116; bes. sonderbar, σχέτλια λέγεις καὶ ὑπερφυῆ Plat. Gorg. 467 b; ὑπερφυέστατος, Lys. 27, 12; πῶς οὐχ ὑπερφυές; ist es nicht überaus sonderbar? Dem. – Bes. adv. = wunderbar, sonderbar, d. i. gar sehr, ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληϑῆ εἶναι τὰ εἰρημένα Plat. Prot. 358 a; ὑπερφυῶς ὡς ἀληϑῆ λέγεις Phaed. 66 a, u. öfter; auch absolut in der Antwort, ὑπερφυῶς μὲν οὖν, Rep. VII, 525 b.
-
13 διακρινω
1) разделять, разводить(εἰ μέ νὺξ διακρινέει μένος ἀνδρῶν Hom.; διακριθῆναι ἀπ΄ ἀλλήλων Thuc.; νυκτὸς ἥ μάχη διεκρίθη Plut.)
2) разделять на составные части, разлагать(τῇ θερμότητι τὰς συστάσεις Arst.; διακρίνεσθαι καὴ συγκρίνεσθαι Plat.)
εἰς τὸ διακριθῆναι ἀνάγκη ἅπασιν ἐλθεῖν Arst. — все с необходимостью приходит к (своему) распаду3) разделять пополам, расчесывать на пробор(κόμη διακεκριμένη Plut.)
4) разбирать, различать5) тж. med. различать, отличать(τί τινος и τι καί τι Plat.)
οὐδένα διακρίνων Her. — никого не различая, т.е. всех без разбора6) решать, определять(τὸν νικῶντα χειροτονίαις Plat.)
ταῦτα οὐκ ἔχω διακρῖναι Her. — этого я решить не в состоянии;διακρῖναι ποῖον ἀντὴ ποἱου αἱρετέον Arst. — определить, что чему предпочесть7) тж. med. разбирать, решать(δίκας Plat.; med. νεῖκος Hes., τὸ νῦν ζητούμενον Plat.)
ὅπλοις (Ἄρηϊ Theocr.) ἢ λόγοις διακρίνεσθαι Dem. — решить свой спор оружием или путем переговоров;μάχῃ διακριθῆναι πρός τινα Her. — померяться в бою силами с кем-л.8) med. колебаться, сомневатьсяμηδὲν διακρινόμενος NT. — нисколько не колеблясь («ничтоже сумняшеся»)
-
14 εκλιπης
21) оставленный, брошенный2) недостающий, нехватающий(τινι Arst.)
τοῦ ἡλίου ἐκλιπές τι ἐγένετο Thuc. — произошло небольшое затмение солнца -
15 εκπαιδευω
1) воспитывать, выращивать(τινά Eur., Plat.)
2) воспитывать, внушать, прививать(ὁμοίαν ἅπασιν ὄψιν Eur.)
-
16 επιζητεω
1) разыскивать, отыскивать(αἰτίαν Arst., Polyb., Plut.; ἐν δυστυχίαις φίλοι ἐπιζητοῦνται Arst.; τι и περί τινος NT.)
τὸ ἐπιζητούμενον Arst. — искомое;ἐπιζητεῖται Arst. — спрашивается;ἐ. τινα Her. — осведомляться о ком-л.2) разыскивать дичь, выслеживатьοἱ ἐπιζητοῦντες Xen. — загонщики
3) стремиться, добиваться(θεωρῆσαι καὴ γνῶναι Arst.)
τέν ἀκρίβειαν ἐν ἅπασιν ἐ. Arst. — во всем стремиться к точности4) не досчитываться -
17 ισομοιρια
ἥ1) равное распределение (частей), равенство(τῶν στοιχείων Arst.; δημοκρατία παρέξουσα ἅπασιν ἰσομοιρίαν Plut.)
2) равная доля, одинаковое участиеἡ ἰ. τῶν κακῶν Thuc. — равное для всех, т.е. всеобщее несчастье
-
18 μελαμπυγος
-
19 πελω
и med. πέλομαι (impf. ἔπελον - эп. πέλον, aor. 2 ἔπλον; ион. inf. πελέναι; med.: 2 л. sing. impf. iter. πελέσκεο, aor. 2 ἐπλόμην - 2 л. sing. ἔπλεο и ἔπλευ, imper. praes. πέλου - ион. πέλευ)1) двигаться, устремляться(γῆρας καὴ θάνατος ἐπ΄ ἀνθρώποισι πέλονται Hom.)
κλαγγέ πέλει οὐρανόθι πρό Hom. — крик (журавлей) восходит к небу;τῷ δεκάτη πέλεν ἠὼς οἰχομένῳ Hom. — десятая заря восходила над уехавшим (Идоменеем), т.е. был десятый день его путешествия;σέο δ΄ ἐκ τάδε πάντα πέλονται Hom. — все это исходит от тебя;τοῦ (δίφρου) ἐξ ἀργύρεος ῥυμὸς πέλεν Hom. — на колеснице было (досл. от колесницы шло) серебряное дышло2) оказываться, находиться, бытьὀϊζυρὸς περὴ πάντων ἔπλεο Hom. — ты оказался злополучнее всех;
ὅσσα δίσκου οὖρα πέλονται Hom. — на расстояние брошенного диска;νῦν δ΄ ἔπλετο ἔργον ἅπασιν Hom. — ныне всем есть дело;οὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει Soph. — нет ничего могущественнее человека;τῷ δ΄ ἀνδρὴ σύμμαχος πέλω Soph. — я его союзник;ἐμεῖο λελασμένος ἐπλευ ; Hom. — неужели ты меня забыл? -
20 χωριον
τό [demin. к χώρα и χῶρος]1) место, местность(πετρῶδες Thuc.; ἱππάσιμον Xen.)
2) область, страна, край(χ. Αἰγύπτου Her.)
τὸ χ. Ἀττικόν Arph. — территория Аттики3) мат. пространство, площадь, плоскость(τετράγωνον Plat.)
4) воен. укрепленный пункт(χωρία καταλαμβάνειν Lys.)
τὸ ἐπίμαχον χ. τῆς ἀκροπόλιος Her. — удобный для штурма пункт акрополя5) земельный участок, поместье Lys., Xen., Plat.χ. ἰδιώτου Thuc. — частная усадьба;
οἱ τῶν χωρίων φραγμοί Plut. — усадебные ограды6) место ( в книге), отрывок(τὸ χ. τῆς γραφῆς Luc.)
κατὰ τόδε τὸ χ. δῆλον, ὅτι … Her. — это место ясно показывает, что …7) промежуток времени, период8) место на рынке, торговое помещение, палатка(τοῦ χωρίου μίσθωσις Dem.)
См. также в других словарях:
ἅπασιν — ἅπᾱσιν , ἅπας sṃ masc/neut dat pl (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CTESIAE — duo fuerunt: Unus Cnidius, alter Ephesius. Utriusque meminit Plut. l. de Flum. Ac Cnidio quidem tribuit libros περὶ ὀρῶν, quorum e secundo testimonium promit in Caico, ut et Stobaeus facit sermone περὶ νόσου. Estque hic nobilis ille Historicus,… … Hofmann J. Lexicon universale
SEPELIENDI — Ius inter mores sive ἔθη quae τοῖς ἐγγράφοις, i. e. scrito iuri opponit, post Legatorum iura, commemoratur Dioni Chrysostomo, περὶ ἔθους, μὴ κωλύειν τοὺς νεκρους θάπτειν. Non prohiberi, quo minus sepeliantur mortui. Et Seneca Pater l. 1. Controv … Hofmann J. Lexicon universale
εκλιπής — ἐκλιπής, ές (Α) 1. ελλιπής («ἡλίου τι ἐκλιπὲς ἐγένετο» έγινε μερική έκλειψη ηλίου) 2. αυτός που παραλήφθηκε, που παραμελήθηκε («τοῑς πρὸ εμοῡ ἅπασιν ἐκλιπὲς τοῡτο ἦν τὸ χωρίον» αυτό το κεφάλαιο είχε παραμεληθεί απ όλους τους προγενέστερους,… … Dictionary of Greek
επάγω — (AM ἐπάγω) [άγω] 1. άγω, οδηγώ εναντίον κάποιου 2. επιφέρω, προκαλώ 3. οδηγώ, παρασύρω («μᾱλλον πρὸς σκληρότητα ἐπάγεις τὴν ψυχήν μου») 4. καταφέρω χτύπημα μσν. επιβάλλω όρκο ή πρόστιμο αρχ. 1. οδηγώ στρατεύματα εναντίον τού εχθρού 2. προχωρώ,… … Dictionary of Greek
καταναγκάζω — (AM καταναγκάζω) (αναγκάζω] αναγκάζω κάποιον να κάνει κάτι διά τής βίας, εξαναγκάζω (α. «τόν κατανάγκασαν να παντρευτεί» β. «θεοῡ τινος τοῡτο καταναγκάσαντος», Λουκιαν.) αρχ. 1. (κυρίως για εξαρθρωμένο οστό) επαναφέρω στη θέση του σπρώχνοντάς το… … Dictionary of Greek
κοτυληδόνα — (Cotyledon). Γένος θαμνωδών φυτών της οικογένειας των κρασουλιδών (δικοτυλήδονα), με κέντρο εξάπλωσης την Αφρική· ορισμένα είδη καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά. Στην Ελλάδα, κυρίως στη νότια, συναντώνται επτά είδη που αυτοφύονται πάνω σε βράχους… … Dictionary of Greek
μελάμπυγος — μελάμπυγος, ον (Α) 1. αυτός που έχει μαύρα, δηλ. τριχωτά, οπίσθια, χαρακτηριστικό που θεωρούνταν ως σημείο σωματικής δύναμης και ανδρείας 2. το αρσ. ως ουσ. ό μελάμπυγος προσωνυμία τού Ηρακλέους («τραχὺς ἐντεῡθεν μελάμπυγός τε τοῑς ἐχθροῑς… … Dictionary of Greek
πάγκακος — η, ο (ΑΜ πάγκακος, ον) πολύ κακός, κάκιστος, μοχθηρότατος αρχ. 1. (για πράγματα) πολύ βλαβερός («τὸ ἔλαιον τοῑς μὲν φυτοῑς ἅπασιν ἐστὶ πάγκακον», Πλάτ.) 2. φρ. «πάγκακον ἧμαρ» πάρα πολύ άτυχη ημέρα (Ησίοδ.). επίρρ... παγκάκως (Α) με κάκιστο τρόπο … Dictionary of Greek
πέρας — το, ΝΜΑ, επικ. τ. πεῑραρ και ιων. τ. πεῑρας, ατος, Α 1. τοπ. τέλος, τέρμα 2. στον πληθ. τα πέρατα (για τη γη, τη θάλασσα ή τον κόσμο) τα έσχατα όρια («απ τού κόσμου όλα τα πέρατα», Σολωμ.) 3. χρον. τελείωμα (α. «το πέρας τής εβδομάδας» β. «πέρας… … Dictionary of Greek
περιπροσάγω — Α [προσάγω] φέρνω κάποιον ή κάτι από τα γύρω («οὐχὶ ταὐτὸ ἱερεῑον ἅπασιν ἐν κύκλῳ τοῑς ἀγάλμασι περιπροσάγοντας», Δίων Χρυσ.) … Dictionary of Greek